I. Zasady ogólne

  1. Do publikacji w wydawnictwach Muzeum Narodowego Rolnictwa i Przemysłu Rolno- Spożywczego w Szreniawie (dalej: Wydawca) przyjmowane są oryginalne prace o charakterze naukowym, publicystycznym, eseistycznym lub innym zaakceptowanym przez Wydawcę, które nie były wcześniej publikowane w innych wydawnictwach.
  2. Autor, dla usprawnienia procesu wydawniczego, jest zobowiązany przygotować tekst według poniższych zaleceń oraz dołożyć starań i dbałości o poprawność tekstu, dokładność cytatów i wszystkich innych elementów pracy przeznaczonej do publikacji.
  3. W celu ułatwienia Wydawcy kontaktu ws. publikacji, Autor jest zobowiązany podać swój adres e-mail oraz telefon kontaktowy.
  4. Po dokonaniu przez Wydawcę opracowania redakcyjnego, korekty i składu graficznego tekstu Autor otrzyma swoją pracę pocztą elektroniczną w formie pliku PDF, zawierającego tekst oraz materiał graficzny, jeśli taki został do tekstu dołączony. Po otrzymaniu pliku Autor jest zobowiązany w ciągu 10 dni przeprowadzić korektę autorską i skontaktować się z Wydawcą w celu akceptacji tekstu lub podania poprawek. Ewentualne poprawki Autor może zgłaszać telefonicznie lub pocztą elektroniczną na adres e-mail, z którego otrzyma plik PDF. Poprawki w formie pisemnej powinny być przygotowane na zasadzie erraty (jest – powinno być) z dokładnym podaniem lokalizacji błędu (np. str. 50, akapit 2., wiersz 3.).
  5. Poprawki nie mogą przekraczać 5% objętości pracy i powinny obejmować już tylko konieczne korekty ewentualnych błędów. Większe zmiany redakcyjne na tym etapie są utrudnieniem dla Wydawcy i przyjmowane będą tylko w wyjątkowych przypadkach. Dlatego praca składana przez Autora od początku powinna mieć charakter przemyślany i ostateczny.

II. Zalecenia redakcyjno-techniczne

  1. Na początku pracy Autor powinien wraz z imieniem i nazwiskiem podać swój tytuł zawodowy lub stopień naukowy oraz nazwę instytucji, a w przypadku uczelni wyższych także jednostki organizacyjnej. Podać należy również nazwę ewentualnego stowarzyszenia lub organizacji, którą reprezentuje Autor i w związku z działalnością w której publikuje tekst u Wydawcy.
  2. Przypisy podające lokalizację cytatów i odniesień do literatury przedmiotu powinny być sformułowane jako tradycyjne (a nie tzw. anglosaskie) i sformatowane na dole każdej strony. Przypis posiada status zdania, powinien więc rozpoczynać się wielką literą i kończyć kropką.
  3. W przypisach powinny być stosowane konsekwentnie tylko polskie, a nie łacińskie terminy bibliograficzne, pisane prostym krojem czcionki, czyli:skrót „dz. cyt.”;

„tamże” – przy czym termin ten stosuje się tylko do sytuacji, w której ponownie przywoływane jest i to samo dzieło, i ten sam cytowany lub przywoływany wyżej jego fragment. Niepoprawny jest więc np. zapis: „Tamże, s. 45”, powinno być: „Dz. cyt., s. 45”.

„tejże”, „tegoż” itp.

  1. Tekst należy sformatować czcionką Times New Roman 12 punktów przy interlinii 1,5,a przypisy czcionką 10 punktów, tym samym krojem czcionki i przy tej samejinterlinii.
  2. Nie należy stosować żadnych dodatkowych znaków formatujących, tzw. twardychspacji lub twardych podziałów strony ani używać klawisza spacji do przesuwania iformatowania tekstu.
  3. Wcięcie akapitowe należy ustawić na 1,5 cm za pomocą suwaka linijki dla całościtekstu, a nie formatować je klawiszem tabulatora dla każdego akapitu osobno.
  4. Materiał graficzny w postaci tabel i wykresów (tworzonych w edytorze tekstu lubwklejanych jako pliki graficzne o niskiej objętości) można umieszczać bezpośrednio w tekście, zaleca się jednak, by miały postać odrębnych plików. Natomiast zdjęcia i ilustracje (pliki graficzne o większej objętości) należy przygotować poza tekstem. W tekście należy wówczas zaznaczyć wyraźnie (za pomocą narzędzia kolorowego flamastra w edytorze tekstów), gdzie dana ilustracja ma być zamieszczona, jeśli synoptyczny układ tekstu i ilustracji jest konieczny ze względów merytorycznych, np. ilustracja jest przywoływana i omawiana w tekście. Jeśli nie ma takiej konieczności, ilustracje zostaną rozmieszczone równomiernie w tekście.
  5. Jeśli materiał graficzny przedkładany jest osobno, Autor jest zobowiązany ponumerować pliki graficzne, a w osobnym pliku tekstowym przygotować podpisy do ilustracji.
  6. Nie ma ograniczenia co do liczby ilustracji, jednak w uzasadnionych przypadkach Wydawca zastrzega sobie prawo do negocjowania liczby i doboru ilustracji, jeśli są one przedłożone w nadmiarze lub słabej jakości.
  7. Ilustracje (zdjęcia, skany i inne pliki graficzne) powinny być przygotowane w dobrej rozdzielczości, jednak takiej, by objętość plików niepotrzebnie nie utrudniała procesu wydawniczego. W takich przypadkach Autor może zostać zobowiązany przez Wydawcę do ponownego przygotowania materiału graficznego w niższej rozdzielczości.

11. Adresy bibliograficzne przywoływanych pozycji z literatury przedmiotu powinny być zapisywane według następujących wzorców, z przestrzeganiem podanej poniżej interpunkcji (komentarze od Wydawcy podane są w nawiasie klamrowym {}):

a) dla publikacji zwartych jednego autora:
Inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł kursywą, wydawnictwo lub instytucja sprawcza

{niekoniecznie}, miejsce i rok wydania.
Np.: R. Sulima, Antropologia codzienności, Kraków 2000.

b) dla artykułu w zbiorze prac jednego autora lub rozdziału w podzielonej na rozdziały publikacji jednego autora:

Inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, [w:] tegoż/tejże, Tytuł całości kursywą, wydawnictwo lub instytucja sprawcza {niekoniecznie}, miejsce i rok wydania, zakres stron.
Np.: J. Kolbuszewski, Kresy Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] tegoż, Kresy, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1996, s. 99-150.

c) dla artykułu w zbiorze prac wielu autorów:
Inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, [w:] Tytuł całego zbioru, inicjał imienia i nazwisko redaktora/redaktorów zbioru {maksymalnie 3} [red.], wydawnictwo lub instytucja sprawcza {niekoniecznie}, miejsce i rok wydania, zakres stron.
Np.: I. Matus, Pozostałości pounickie w roku obrzędowym prawosławnych wsi białoruskich na północnym Podlasiu, [w:] Białorusini – historia i kultura. Sesja naukowa. Szreniawa, 25- 26 czerwca 2010, J. Jurkiewicz [red.], Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno- Spożywczego w Szreniawie, Szreniawa 2010, s. 82-88.

d) dla artykułu w czasopiśmie:
Inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą. „Tytuł Czasopisma” data roczna numer lub data dzienna w przypadku dzienników, zakres stron.

Np.: S. Sikora, Cmentarz. Antropologia pamięci, „Polska Sztuka Ludowa” 1986, nr 1-2, s. 57-68.

e) dla prac niepublikowanych:
Inicjał imienia i nazwisko autora, „Tytuł w cudzysłowie” (maszynopis / niepublikowane opracowanie {ewentualne dodatkowe informacje}, rok).
Np.: J. M. Michell, „Locomotive Procurement Survey” (niepublikowane opracowanie, wykonane na zlecenie Glasgow Museums, 2007).

f) dla prac zbiorowych (powyżej 3 autorów) stosujemy zapis rozpoczynający się od tytułu, a nie od nazwiska redaktora.

Np.: Kultura ludowa Wielkopolski, J. Burszta [red.], Poznań 1964. {a nie pod nazwiskiem J. Burszta}

12. Cytaty, cudzysłowy i kursywa. Dłuższe cytaty należy graficznie wyróżnić w tekście poprzez wyodrębnienie ich jako osobny akapit lub sekwencję akapitów i sformatowanie czcionką 10 pt oraz w węższym łamie za pomocą suwaka linijki w edytorze tekstów. Przy wyodrębnieniu graficznym nie ma potrzeby wprowadzania cudzysłowu. Natomiast jeśli cytat jest krótszy, może być wpleciony w tekst, wówczas jednak cudzysłów jest z oczywistych względów wymagany. Jeśli w opracowaniu występują cytaty i z literatury przedmiotu, i z podmiotowych źródeł (np. wywiadów etnograficznych, archiwaliów czy innych tekstów źródłowych), to te ostatnie zapisujemy kursywą, dla wyodrębnienia innego charakteru cytatu, np.:

Druga grupa osób nie określała się poprzez negatywne odwołanie do „tatarskości”. Stanowiło to dla nich sprawę drugorzędną: Uważam się przede wszystkim za muzułmankę – bo podstawą jest religia – potem za Polkę, za Tatarkę polskiego pochodzenia [I 12]; My jesteśmy Polakami, mieszkamy w Polsce, a wyznajemy islam [I 19].

Ale:

Zgadzam się z twierdzeniem R. Vorbricha, że: „[…] w ciągu pięćdziesięciu lat wśród […] społeczności tatarskiej wytworzył się zatem nowy typ tożsamości kulturowej i etnicznej”.

{Oba przykłady zaczerpnięte zostały z tego samego artykułu: A. Garbatowska, Aspekty współczesnej tożsamości Tatarów polskich, [w:] Tatarzy – historia i kultura. Sesja naukowa. Szreniawa, 26-27 czerwca 2009. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie, Szreniawa 2009.}

Kursywą należy zapisywać:
niespolszczone wyrazy obce, zwroty łacińskie i pochodzące z innych języków, typu stricte, sensu stricto, à propos itp.;
wyrazy gwarowe, np.:

Każdy region Białostocczyzny ma swoje regionalne przyśpiewki: rohulki, konopielki, swańki, włodarki czy wesnianki.

{Na podst.: K. Mazurek, Wpływ wyznania prawosławnego na poczucie tożsamości narodowej i obrzędowość białoruskiej mniejszości narodowej na Białostocczyźnie, [w:] Białorusini – historia i kultura. Sesja naukowa. Szreniawa, 25-26 czerwca 2010. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie, Szreniawa 2010.}

13. Daty w tekście głównym należy zapisywać z podaniem miesiąca słownie, np.:
17 lutego 2011, a w przypisach – cyfrą arabską, np.: 17.02.2011. Lata stanowiące ramy chronologiczne zapisywać należy bez spacji, np.: 1939–1945.